نگاهی به فیلم «چشم و گوش بسته»؛ یک الگوی حسابی برای کمدی های ایرانی

سال های سال است که چالشی بین منتقدان سینمایی و بخش بزرگی از تهیه کنندگان و سینماداران بر سر واژه های ابتذال و کمدی مبتذل در جریان است؛ گروه اول تاکید دارند که هر فیلم سطح پایین و محتوای بی کیفیتی را نباید به اسم سینما و فیلم به خورد مخاطب بخت برگشته داد و از سوی دیگر، پاسخ گروه دوم این است که چرخه اقتصاد سینما معیوب است و اگر همین تک فیلم های “بفروش” هم نباشند، توجیه اقتصادی فعالیت در حوزه سینما از بین می رود.
حالا در این یادداشت فیلیمو شات قرار است از فیلمی بنویسیم و مثال بیاوریم که می تواند پاسخی قانع کننده به هر دو تفکر و الگویی درست و اصولی از ساخت یک فیلم خوب، سرگرم کننده و پرفروش و مخاطب محور به سینمای ایران بدهد. فیلمی حال خوب کن به نام «چشم و گوش بسته».