سلام بر خون خدا، حسین (ع)

ای اهل حرم، میر و علمدار نیامد...

ارباََ اربا، دل بابای علی اکبر (ع) بود ...

هوهوی تیر آمد و قلبی شکسته شد...

و حضرت قاسم ابن الحسن (ع) در کربلا به عمویش فرمود: «مرگ برای من شیرین تر از عسل است»

از خیمه مجتبی دیگر آمد، ای عمو...

آزاد مرد کربلا...

می گفت من یک بار توی تمام عمرم، فقط یکبار بی پناهی و استیصال یک دختر بچه را دیدم و با همان نگاه هر سال محرمم رنگ و بوی دیگری دارد ... بمیرم برای سینه به سینه شدن بچه های ارباب و صدای شیهه اسبهای جنگی ... همان اسبها كه می خوانیم: اَسرَجَت و اَلجَمَتْ و تَنَقَّبَت لِقِتالِك...

بسم الله الرحمن الرحیم، حی علی العزا...

خدا خدا میکرد، نامه به حسین (ع) نرسیده باشد ...