غلامحسین ساعدی

غلامحسین ساعدی با نام هنری گوهر مراد، متولد 1314 در تبریز، پزشک و نویسنده بود. او از نمایشنامه نویسان به نام ایرانی است. نویسندگی را از دوران دبیرستان آغاز کرد. اولین داستان‌هایش در هفته‌نامهٔ دانش‌آموز چاپ شد. در همان دوران داستان بلندی به نام از پا نیفتاده‌ها نوشت که مجلهٔ کبوتر صلح آن را به چاپ رساند. سال 1334 در رشته پزشکی دانشگاه تبریز قبول شد. در همان زمان با صمد بهرنگی آشنا شد و نوشتن داستان کوتاه را نیز با جدیت پیگیری کرد. داستان‌های شکایت و غیوران شب و نمایش‌نامهٔ سایه‌های شب حاصل آن دورهٔ کاریِ اوست. ساعدی، مجموعه‌ داستان کوتاهِ شب‌نشینی باشکوه را در تبریز منتشر کرد و نمایش‌نامهٔ کلاته گل را نیز به‌صورت مخفی در تهران به چاپ رساند. بعد از اتمام دوره پزشکی عمومی در رشته دکترای تخصصی روان‌پزشکی مشغول به تحصیل شد. مدتی در بیمارستان روانی روزبه مشغول به کار بود ولی به علت علاقه به نویسندگی طبابت را رها کرد. مجموعه داستان های عزاداران بَیَل ، گور و گهواره ، واهمه‌های بی‌نام‌ونشان و نمایشنامه های آی باکلاه آی بی‌کلاه، چوب‌به‌دست‌های ورزیل از مشهورترین اثار ایشان هستند. غلامحسین ساعدی سال 1364 در فرانسه به علت خونریزی معده درگذشت.